“De valkerij dankt haar populariteit aan de buitengewone, bijna magische relatie tussen twee heel verschillende schepselen: de valk en de mens. Met geduld en tijd winnen we elkaars respect en vertrouwen. We vullen elkaar aan. Niet ondanks, maar dankzij onze verschillen.”

Was het door ’t zachte pruttelen van de shisha, of door de betovering van de miljoenen sterren boven ons hoofd, dat de conversatie wel een heel intieme lading kreeg:

“De valk is als een vrouw: als je haar vasthoudt en haar zicht beperkt, dan valt er een schaduw over haar persoonlijkheid. Daarentegen, als je de grote moed hebt om haar de ruimte en vrijheid te geven, dan gaat ze groeien en schitteren. Zodra je haar spieren voelt trillen… en ze zet haar scherpe nagels in je huid, dan weten we beiden dat het haar tijd is om te gaan. Ze laat je ademloos achter, als de wind van haar klappende vleugels liefkozend tegen je lippen strijkt.

Je ziet haar vliegen, ongebonden en vrij. Zo is ze het mooist. Met haar gracieuze, sterke, wendbare lichaam en scherpe geest gaat ze op jacht naar haar prooi.

Als je haar ziet verdwijnen, dan kun je alleen nog maar bidden dat ze bij je terugkomt. Want zij alleen bepaalt voor wie ze haar vleugels spreidt. En als je geluk hebt, dan slaat zij deze om jou heen.”