Mijn vriendin Nicole ziet er net zo braaf uit als de opgeschoren koningspoedels die paraderen in het Vondelpark. Maar niets is wat het lijkt! Zoals ze me ooit tussen neus en lippen door vertelde dat haar parketvloer was gelegd door een woest behaarde klusjesman van 145 cm…. Ik voelde meteen nattigheid, want haar wangen glommen even vurig als de rode appel die naast Sneeuwwitje was gevonden door de zeven dwergen. Nicole had blijkbaar haar tanden in de dwerg zelf gezet, ‘Ik begrijp nu waarom Sneeuwwitje zo goed sliep die nacht!’ Samen lachten we nog het hardst om die 21% BTW die op de rekening ontbrak. Triomfantelijk noemde ze het ‘een hijgje voor’n karweitje, gezonde win-win!’
Wederzijds profijtelijke handel, zo noemen we wat Nicole had bedreven: je ruilt iets waar je zelf veel van hebt, tegen iets waar een ander veel van heeft en jij graag wilt. Dat werkt natuurlijk alleen als die ander dát nodig heeft wat jij kwijt wilt. Neem de klusjesman van Nicole: zwart geld genoeg in zijn kluis, maar geen tijd voor sex. Nicole’s vermogen zit ‘m niet in haar huis, maar in haar onbedwingbare sex-drive, waar haar man totaal niets mee kan. Kortom, zij wil iets kwijt wat de klusjesman nodig heeft. En de klusjesman kan zijn gouden handjes bij haar laten wapperen. Op alle mogelijke manieren.
Deze profijtelijke handel werkt ook op de werkvloer en ook hier kan het effect succesvol en langdurig zijn. Toen mijn nieuwe collega de magische formule uitsprak tegen haar leidinggevende, begreep ik direct welke deal ze wilde maken: ‘Ik ga zó veel van jou leren!’ Waarin zit ’m hier de ruil? Ze had duidelijk veel complimenten weg te geven. Haar manager, jarenlang ondergewaardeerd door zijn team, ontving deze gretig. Wat hij in de aanbieding had was een schat aan politiek gevoelige informatie, netwerk, vakkennis en vele andere handige professionele voordeeltjes. Precies wat zij nodig had. Prima deal!
Ruilhandel kan ook een praktisch korte termijn doel dienen zoals een vlotte inburgering: Toen ik naar Zuid-Amerika emigreerde had ik een reeks kortstondige vurige affaires die elkaar snel opvolgden. Zo begon ik het liefdesspel met de administrateur van de immigratie- en naturalisatiedienst; daarna was de boekhouder bij het verhuisbedrijf aan de beurt; vervolgens de makelaar; toen de architect (die overlapte een beetje met de klusjesman) en de hovenier mocht opdraven voor de finishing touch aan mijn paleisje… Tot slot had ik een baan nodig…. Iedereen werd er beter van! Wel een beetje lastig dat Latino’s zich niet laten afschrikken door een afwijzing in de liefde. Moest ik weer verhuizen…
Sinds de Oertijd, toen de ruilhandel begon, is niet echt veel veranderd: Teruggekomen van de jacht legde de oerman een verse bontmantel om de schouders van zijn oervrouwtje, die hem bewonderde en complimenteerde met zijn grote, vaardige knots. Dit beantwoordde hij op zijn beurt met een bevredigd gegrom terwijl hij haar smeulende vuurtje in de grot verder opstookte.
Ruilhandel kent een lange historie en allerlei varianten, maar we praten er niet over… Oogjes dicht en snaveltjes toe.
Vertel eens
Welke ruilhandel heb jij gedreven en met wie? Waarmee heb jij “betaald”?
