(Donna Summer, 1982)
Gigi en ik kennen elkaar al heel erg lang. Ze zat hoog in de pikorder, wonderschoon, giechelig, goudblond en behoorlijk uitgekookt. ‘Toen’ noemde je dat een schattig vrolijk slimmertje. In haar pubertijd veranderde dat in een materialistische zelfzuchtige bekoorlijke prinses met een winnende combinatie lichaamsdelen. Haar bouw….. Ah, bouw! Juist, dit verhaal gaat over de bouw, Gigi’s bouwplaats en haar eerste stap naar ware Onafhankelijkheid.
Van kleins af was Gigi gefascineerd door kathedralen, symbool voor de plek waar zij zich eens tot Koningin zou laten kronen. Maar hoe groter ze groeide, hoe groter ook haar wens om bij de bouw ervan betrokken te zijn: van de fundering tot de koepel waar ze haar meesterteken in zou slaan. Op haar 17de besloot Gigi haar passie te volgen en ging in de leer als restauratiesteenhouwer. Drie jaar lang werkte ze als leerling-steenhouwer binnen een veeleisende bouwvakkerscultuur. Dagelijks legden haar collega’s haar langs de meetlat en uiteindelijk respecteerden ze haar als gezel. Ze had zichzelf bewezen als een vakbekwame waardevolle toevoeging op de steigers en in de werkplaats.
Na deze leerperiode schetste haar vader een nieuw plan voor haar: zijn oogappel moest “back to basics”: ‘Meid, tijd om je eigen kathedraal te bouwen, te beginnen bij de beerput! Geen financiële afhankelijk meer van ons, want die zogenaamde veiligheid staat je professionele onafhankelijkheid in de weg. Ga de wereld in en verzamel een groep ambachtslieden om je heen, bescherm elkaars rechten, speel elkaar de juiste bouwopdrachten toe en je zult de ware rijkdom vinden.’
Van de ene dag op de andere werd Gigi losgekoppeld van de navelstreng en de geldkraan. Een onverwacht geweldige beslissing. Gigi ontwikkelde haar eigen lifestyle die grote navolging had in onze upperclass vriendenclub:
‘Mijn stijl is nu ‘less is more’, wel zo handig met 80% minder koopkracht… ‘Shop till you drop’… Ja, ik ‘drop’ mezelf geregeld in de bouwafval-container waar ik prachtige monumentale ornamenten opduik. Menig luxe loft verrijk ik met een ‘old meets new’- styling. Geen betere handel dan ruilhandel: ik timmer, jij kookt; in ontwerp jouw aanbouw, jij doet m’n boekhouding; geen dure fles wijn, maar mijn zelfgebakken appeltaart zet ik bij jou op je mooi gedekte dinertafel. ‘Heerlijk plattelands’, ‘lekker gewoon’, ‘tikje ranzig’ is een hit!
En zo ben ik van het afhankelijk pappa-prinsesje veranderd in een trendsetter, met een Status van Onafhankelijkheid!’
Gigi’s verhaal heeft mij natuurlijk ook aan het denken gezet: Is mijn vrijheid gerelateerd aan financiële afhankelijkheid of onafhankelijkheid? Draai ik mee in die rat race met mensen die dicteren welke status, reputatie en uiterlijk wij allemaal moeten hebben? Hoe hard gil ik als ik in deze achtbaan cirkels draai en niets meer onder controle heb? Voel ik me werkelijk veilig?
Vertel eens
Heb jij ooit afstand genomen van je bezittingen en dure vrijetijdsbestedingen? Hoe bereik jij de status van ‘onafhankelijkheid’?
