In mijn pubertijd zag ik eruit als een jongen: 1-meter-85, mager, slungelig, een transparante grijs-blauwe huidskleur met een gloeiend pukkelig aardbeienveld op mijn rug. Bovendien bleef ik volkomen ‘plat’, waardoor ik geen prooi was in het jachtgebied van mijn vrienden; zij jaagden liever op onze Tomb Raider-video-game-heldin-Lara Croft-achtige meisjes, die hele andere maten hadden dan ik!
Dat gaf me mooi de tijd voor zaken als koken en bergbeklimmen in woeste gebieden. Precies de mix van activiteiten die mij een indrukwekkende ervaring opleverde die mijn leven zou veranderen.
In de woestijn van Jordanië vierde ik mijn 18de verjaardag, alleen. En juist op die dag had ik een verrassende ontmoeting met 24 valkeniers die hun intelligentie en vaardigheden beproefden met die van hun haviken en valken. Ze vonden het onacceptabel dat ik zo alleen, zonder gids, de woestijn bereisde en adopteerden mij met een groots en vriendelijk gebaar in hun enclave.
Wat als ik meer op een vrouw had geleken? Geen idee. Feit is dat ze mijn smakelijke kampvuurmaaltijden beloonden met adembenemende en meeslepende verhalen over hun succesvolle jachtpartijen. In die zinderend hete weken tussen doezelende kamelen leerde ik dat de Arabische valkerij draait om optimistisch doorzettingsvermogen, passie, discipline, teamwork en strategie. Maar boven alles om traditie en magie.
De valkenjacht heeft niets te maken met macht of dominantie van de valkenier op zijn jachtvogel, de snelste en meest precieze jager die de natuur kent. Het is een wederzijdse afhankelijkheid en partnership tussen mens en dier, twee totaal diverse schepsels die elkaar hebben leren vertrouwen en respecteren. Niet ondanks, maar dankzij hun verschillen.
Diep in de sterrennacht vertrouwden de mannen me ook hun persoonlijke gedachten toe, alsof ik een van hen was: ‘Dat een roofdier een mens accepteert als gelijkwaardige partner in zijn jacht op voedsel is onwaarschijnlijk. Die relatie gaat in tegen de universele wetten van de natuur. Onder elkaar maken we er graag grappen over: met wie is je relatie intiemer? Met je vrouw of je valk? Beide kosten je een gigantische investering aan geld, tijd, energie en emotie. Beide zijn uitdagend en onstuimig. En beide zijn bron van eindeloze frustratie en hoofdpijn, tussen vluchtige momenten van plezier, passie en bevrediging. Alleen de beste valkenier kan deze relatie op lange termijn aan. En lachend voegden ze er dan aan toe: en dan mag jij raden, hebben we het nou over onze vrouw of onze valk?’
De mannen noemden me ‘Peregrinus’, reiziger. Een onbeschrijfelijke eer die me stimuleert: hoe kan ik net zo toegewijd mijn doel bereiken als de jagende, zwervende valk? Met dezelfde visionaire kracht, strategie en timing?
Ik veranderde zo, amper 18 jaar jong, van een pukkelige puber in een sterke jonge volwassen vrouw met visie en zelfvertrouwen.
Vertel eens
Hoe heb jij jezelf overtroffen en verrast?
